Eva’s vriendin Celia Murphy in Volendam!

Voor het eerst van mijn leven bezocht ik Volendam. Geliefd bij Amerikanen vanwege het ‘authentieke karakter’ van dit vissersdorp. Ik ontmoette Celia Murphy hier die heel lang bevriend is geweest met Eva Cassidy. We genoten van de lokale paling en spraken uiteraard over Eva. In 1973 emigreerden de Murphys, een Anglo-Indiase familie vanuit India naar Maryland. Hun kinderen Ruth en Celia bezochten de Robert Goddard Junior High School. Na schooltijd hadden ze veel plezier in de extra koorlessen van Rosemary Rockwell. Hier ontmoetten ze Eva en haar zus Margret, die hun ongelukkige schooltijd probeerden op te vrolijken met muziek. Ook de zusjes Murphy hielden van zingen en ze herkenden een verwante ziel in vooral Eva.

Celia Murphy en Johan Bakker

Eva was zeer welkom in deze lessen, niet alleen vanwege haar goede zangstem maar ook omdat ze gitaar kon spelen. Ondanks haar overduidelijke talent, zong Eva niet graag solopartijen, daarvoor was ze te verlegen. Jaren later voelde Scott uit Winston-Salem, North Carolina, een leeftijdgenoot, zich achteraf bevoorrecht dat hij Eva’s stem heeft leren kennen tijdens zijn middelbare schooltijd. Hij plaatste toen het volgende ontroerende bericht op een internetforum:

“Normaal gesproken herken je een uitzonderlijk talent niet tussen zeven andere zangstemmen, maar iedereen wist hoe bescheiden Eva Cassidy was. Ze probeerde onopvallend mee te doen met de groep. Ze zocht nooit het middelpunt van de belangstelling op en schrok terug voor het zingen van solo’s. Het was echter niet zo moeilijk voor haar om alle anderen volledig te overvleugelen.Een moment staat me in het bijzonder bij: de dirigente was gefrustreerd omdat ze niet de gewenste passie en emotie bij ons los wist te krijgen. We waren nu eenmaal tieners en hadden niet altijd zin om muzikaal gezien het onderste uit de kan te halen. Toen we hetzelfde stuk echter nog een keer probeerden, klonk één stem duidelijk boven alle anderen uit, gepassioneerd en met een loepzuivere helderheid. Tot ieders verrassing, wellicht zelfs voor haarzelf, bleek het Eva te zijn. Ze werd meteen rood, keek naar de grond en fluisterde timide:‘Ik denk dat ik heel diep ademhaalde en dat dat er weer uit moest.’ We kregen opnieuw zin om iets van dat nummer te maken en uiteindelijk werd het een van de beste songs die we ooit uitvoerden. Eva had ons immers laten horen hoe het moest. De meesten van ons hadden toen nog niet in de gaten hoe groot haar talent was te communiceren met haar stem. Ik voel me gezegend dat ik haar heb gekend en we mogen ons gelukkig prijzen met deze herinneringen aan deze bijzondere vrouw.”

Het schoolkoor zong allerlei soorten muziek, waaronder gospels, spirituals en folksongs als ‘The Water Is Wide’. Eva was overigens niet zo dol op de no-nonsense aanpak van mevrouw Rockwell. Margret was anders, zij hield juist erg van de in haar ogen duidelijke koorleider.Eva en Celia sloten zich tevens aan bij een folkgroep die eveneens oefende na schooltijd. Het groepje werd geleid door juffrouw Bush, een praatgrage dame en overtuigd christen die gitaar speelde en allerlei folkliedjes kende. Hier leerde Eva een van haar favoriete songs ‘Wade In The Water’. Op een dag kreeg ze het zangboek van mevrouw Rockwell mee naar huis. Hierin stonden allerlei popsongs, waaronder ‘Eleanor Rigby’.

Celia

Celia leerde de claimende kant van Eva op een confronterende manier kennen. Op een dag vroeg Eva haar om samen te gaan shoppen. Later die dag werd Celia gebeld door iemand met hetzelfde verzoek. Zonder lang na te denken, vroeg ze deze tweede vriendin met hen mee te gaan. Toen Eva hier achter kwam, werd ze zo boos dat ze dagenlang niets meer zei tegen Celia. (wordt vervolgd!)