Het idee om een boek te schrijven

Veel mensen lijken gefascineerd te zijn door de stem van Eva Cassidy. Zou het geen idee zijn om een boek over haar te schrijven?

Na afloop van het interview met Katie Melua spreek ik mijn verwondering uit tegen Daniëlle en Alice van Dramatico. Veel mensen lijken gefascineerd te zijn door de stem van Eva Cassidy, maar in feite weten we maar weinig over haar. Zou het geen idee zijn om een boek over haar te schrijven? De twee PR medewerkers zien er wel wat in, te meer omdat de bodem van het liedjesreservoir al bijna in zicht is. Een biografie laat de vlam vast langer branden. We spreken af dat ik op onderzoek uitga en hen op de hoogte houd van mijn bevindingen.

Er blijkt een biografisch werkje op de Engelse markt verschenen te zijn, getiteld Songbird. Dat is al een eerste stap. Met behulp van The American Book Centre kan ik het bestellen. Het betreft een damesbladachtig plaatjesboek met daarin citaten van mensen die Eva hebben gekend. Het bevat veel nieuwe informatie, maar de presentatie ervan is nogal hap snap. Bovendien is het nogal sprookjesachtig van opzet, alsof Eva Cassidy een halve heilige is geweest. Ook in de meeste Engelse en Amerikaanse krantenartikelen die ik tegenkom, overheerst deze wat onwerkelijke positieve toon. Het boek Songbird geeft de indruk dat familie, vrienden en bandleden Eva Cassidy in nauwe verbondenheid gedenken. Veel prangende vragen blijven echter onbeantwoord: waarom bleef een zangeres van dit kaliber zo lang onbekend? Waarom is ze is Engeland en andere Europese landen zo populair, terwijl Amerikanen schouderophalend aan haar voorbijgaan? Hoe zit het met de beeldende kunst die ze ook maakte, is haar werk in een museum te bekijken? Schreef ze zelf nummers? Waarom woonde ze op haar 33ste nog bij haar ouders? Had haar vroege dood aan de gevolgen van huidkanker voorkomen kunnen worden? Waarom zong ze zo veel gospels?

De twee belangrijkste mensen in Eva’s leven zijn producer, bandlid en vriend Chris Biondo en haar moeder Barbara. De twee ontmoeten elkaar nog eens per jaar in Eva’s favoriete restaurant en mijmeren daar over de betekenis van hun vriendin en dochter. ‘Het is alsof ik met Picasso in een huis heb gewoond zonder het te beseffen,’ zegt Biondo in één van de vele interviews in de Britse pers over haar.

Er zit niets anders op dan zelf een onderzoek te beginnen. Chris Biondo, is vrij eenvoudig te traceren  via de website van het bedrijf dat hij runt met de vroegere pianist van The Eva Cassidy Band Lenny Williams. De twee zijn tegenwoordig succesvol documentairecomponisten voor National Geographic en andere televisiekanalen; ze wonnen verscheidene Grammy’s met hun soundtracks. Chris is niet een man van de mail, zo wordt al snel duidelijk. Hij beantwoordt mijn schriftelijke verzoek met de simpele vermelding van zijn telefoonnummer.  De grote hausse aan publiciteit rond Eva dateert al weer van een paar jaar geleden, zo vertelt Chris na wat inleidend aftasten. Naar aanleiding van het verschijnen van Songbird, Time after Time en American Tune heeft hij verschillende reizen naar Europa gemaakt waar hij is geïnterviewd op radio en televisie. Ja, hij voelt zich een ambassadeur van Eva Cassidy. ‘Ik heb het gevoel dat ik haar moet beschermen tegen de boze buitenwereld,’ vertelt hij. Eva was tijdens haar leven al een kwetsbaar persoon. Nu is ze er niet meer en is ze bovendien postuum succesvol, dat haalt niet het mooiste in andere mensen naar boven.  Chris spreekt op een besliste toon, die geen tegenspraak duldt. Tegelijk lijkt hij aan te hikken tegen het volledig in vertrouwen nemen van een hem onbekende Europese journalist. Ik weet Chris duidelijk te maken dat het boek dat ik wil schrijven over Eva voortkomt uit bewondering. Hij lijkt het te geloven. 

Chris legt uit dat ‘de achterblijvers’ inmiddels minder harmonieus met elkaar omgaan dan het Songbird boek doet vermoeden. Na Eva’s dood schonk Chris haar ouders de opnames die hij met Eva in zijn studio had gemaakt. Niemand verwachtte op dat moment dat er van die onbekende, verlegen zangeres binnen enkele jaren meer dan tien miljoen cd’s zouden worden verkocht. Ouders en bandleden hadden aanvankelijk een verdeelsleutel bedacht voor eventuele royalty’s, maar toen het geld begon binnen te stromen, paste Eva’s familie de spelregels aan. Toen vrienden van Eva, in het bezit van andere opnames, hun eigen albums probeerden uit te geven, moesten ze zich verantwoorden voor de rechtbank . Film- en documentairemakers die iets wilden doen met Eva’s bijzondere levensverhaal werd het werken onmogelijk gemaakt. 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *