De verdrietige waarheid achter ‘Do Lord’

We stappen weer in de auto omdat Larry Melton me Annapolis wil laten zien. Onderweg passeren we een paardenrenbaan waar Eva een tijdje heeft gewerkt. Annapolis is een prachtig oud stadje, in 1649 gesticht door puriteinen uit Virginia, toen nog onder de naam Providence. Tegenwoordig is Annapolis de hoofdstad van Maryland. Larry werkt zijn lunch sneller weg dan ik zodat hij tijd heeft zich terug te trekken met zijn telefoon. Nog voor ik mijn bord leeg heb, komt hij opgetogen terug: ‘Ik heb goed nieuws voor je: Ned Judy wil met je praten, vanmiddag komt hij langs!’ We wandelen door Annapolis en bekijken het huis waar Eva woonde. We bezoeken café’s en clubs waar Eva heeft opgetreden, zoals de Maryland Inn en Reynolds Tavern. Het muzikale verleden is nog zichtbaar in de vorm van foto’s van optredende musici aan de wand, waaronder gitarist Charlie Byrd. Op de terugweg rijden we langs de school waar Eva een keramiekcursus volgde.

maryland-inn

maryland-inn

Terug in Bowie ontmoet ik Ned Judy. Deze getaande, spraakzame vriend en getalenteerde pianist had een verhouding met Eva toen hij negentien was. Zijn optimistische opgewekte manier van praten verandert abrupt zodra we komen te spreken over Eva’s Time After Time album: ‘Nadat Eva stierf, organiseerde de familie een herdenkingsdienst,’ vertelt Ned. ‘Ik woonde in Los Angeles en woonde daarom die dienst niet bij. Ik was bij Eva tijdens haar laatste dagen van haar leven, maar keerde niet terug voor die plechtigheid. Toen Eva’s ouders me vertelden over die bijeenkomst, vroegen ze me of ze een paar opnames van me mochten gebruiken die ik van Eva had gemaakt. Ze wilden namelijk een gevarieerd repertoire laten horen. Ik gaf, uiteraard, toestemming en stuurde hen een cassettebandje waarop een paar dingen stonden zoals onze opname van ‘Do Lord’, een andere versie dan die jij kent. Larry gaf de familie ook een paar cassettebandjes met opnames, waaronder zijn uitvoering van ‘Do Lord’. Ik weet niet welke versie tijdens die dienst is gespeeld, ik was er immers niet bij, maar het is wel duidelijk dat die cassettebandjes zijn verwisseld.’  

Ned Judy

Ned Judy

‘Een paar jaar later hoorde ik ineens dat mijn naam op een Eva Cassidy-cd stond en dat ik betiteld werd als geluidstechnicus van dat lied dat inmiddels de titel ‘Way Beyond The Blue’ had gekregen! Dit betrof natuurlijk niet mijn opname, maar die van Larry! Noch Larry noch ik zijn gevraagd, of zelfs maar ingelicht. We waren beide zeer verbaasd. We hadden de fout kunnen herstellen, als we benaderd waren. Larry nam contact op met Hugh en vertelde hem over deze kwestie. Mijn naam moest worden verwijderd van de volgende persingen, ik weet niet of dat ooit is gebeurd. Larry en ik waren hier niet blij mee. De opname was afkomstig van een waardeloos cassettebandje! Als ze ons hadden gevraagd hadden we een mooie geremasterde digitale versie kunnen maken. In plaats daarvan gebruikten ze deze inferieure versie voor een album dat internationaal werd uitgebracht, zonder goedkeuring of zelfs maar kennisgeving. Misschien dachten ze me te kunnen naaien op deze manier, al was ik in dit geval niet de benadeelde partij.’

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ned Judy and Eva Cassidy als optredende tieners