In memoriam Eva Cassidy’s manager Al Dale

Op woensdag 8 maart is  Al Dale overleden. Eva Cassidy’s manager is tachtig jaar geworden.

Al Dale behartigde in de jaren tachtig de zakelijke belangen voor verschillende bands in de omgeving van Washington DC en hij bezocht regelmatig de studio van Chris Biondo. Bij één van die gelegenheden hoorde hij hoe Eva Cassidy een nummer aan het inzingen was. ‘Wie mag dat zijn?’ vroeg Dale zich verwonderd af en hij bleef nog even hangen om beter te luisteren. Na de opname stelde Eva zichzelf voor aan Al. ‘Ben jij het meisje dat ik daarnet hoorde zingen?’ vroeg Al en Eva knikte bescheiden. Al reageerde tamelijk geschokt omdat hij aanvankelijk meende dat de stem van een zwarte zangeres moest zijn.

Enkele dagen later belde Al Chris: ‘Dit meisje is goed. Als ze wil ligt er een grote toekomst in de showbusiness voor haar in het verschiet.’ Chris was het met hem eens, maar maakte duidelijk dat Eva daar zelf nog niet echt van overtuigd was. Toen Al dat hoorde, bood hij meteen zijn hulp aan. Chris overtuigde Eva van de noodzaak daarvan. Al begon te werken aan Eva’s extreme verlegenheid. Vanwege Eva’s koppigheid, was het moeilijk voor Al haar houding te veranderen. Overigens was het feit dat ze zich zelf niet zag als potentiële popster juist een voordeel in de ogen van Al. Hij vond het positief dat Eva haar muziek zo serieus nam; er waren al te veel zangeresjes in de muziekindustrie die eerder hun vrouwelijkheid benadrukten dan hun muzikaliteit.

Al and an angel

Toch hield Eva niet van optreden. ‘Laat mij maar platen opnemen die jij kunt verkopen,’ stelde ze voor. Ondanks haar talent, had Eva geen enkele behoefte aan roem en zei ze vaak: ‘Ik hoef niet zo nodig in de schijnwerpers te staan. Wat ik zou willen is een huisje aan de oceaan waar ik kan schilderen en musiceren.’ Kunst was voor haar belangrijker dan geld en roem. Al Dale deed zijn best Eva ervan te overtuigen dat ze haar jeugdige uitstraling moest inzetten om het publiek voor zich te winnen. Haar mening over de glamoureuze kant van de showbusiness bleef onveranderd. Al ontdekte hoe moeilijk het was om met Eva te werken toen hij had geregeld dat er publiciteitsfoto’s zouden worden gemaakt.

Glamorous Eva Cassidy

Enkele dagen later ontvingen ze de resultaten van de fotoshoot: echte glamourfoto’s die konden worden gebruikt voor toekomstige albumcovers en voor promotieposters in de stad. Al vroeg Eva zelf haar favoriete afbeelding aan te wijzen. Ze bekeek  de foto’s, dacht een paar seconden na en concludeerde vervolgens: ‘Leuke plaatjes, maar dit ben ik niet.’ Ze wilde haar lichaam niet gebruiken om muziek te verkopen en op haar uitdrukkelijke wens kozen ze voor de foto’s waarop alleen haar gezicht te zien was. Ondanks Al’s onvermoeibare pogingen Eva aantrekkelijk aan te kleden, gaf ze de voorkeur aan een korte broek, jeans, wijde T-shirts, soldatenkistjes en haar haar in een gemakkelijke paardenstaart.

Al introduceerde op 2 en 3 januari 1996 de Eva Cassidy band die avond met de woorden: ‘We nemen de show vanavond op. Dit concert zal later over de hele wereld worden beluisterd. Dus als je tegen anderen wilt kunnen zeggen “Hé, degene die daar juicht, dat ben ik!” moet je ervoor zorgen dat je je op de goede momenten laat horen. Laten we beginnen! Verwelkom met een hartelijk Blues Alley applaus Miss Eva Cassidy!’

Bayou ticket and poster

Toen Al Dale hoorde hoe ziek Eva Cassidy was organiseerde hij een concert in The Bayou, op dat moment de meest prestigieuze club in Washington D.C. Het was de bedoeling dat het concert, behalve een inzamelingsactie, vooral een eerbetoon werd aan één van de grootste talenten die Maryland ooit had gekend. Het concert kreeg de naam: ‘A Tribute To Eva Cassidy’. Op 17 september 1996 zong Eva Cassidy haar laatste lied: What A Wonderful World.