‘Live At Blues Alley klinkt nog steeds goed.’ Keith Grimes, Eva Cassidy Band gitarist

Eva Cassidy Band gitarist Keith Grimes: ‘Mijn vriend Johan heeft me gevraagd om herinneringen op te halen uit de tijd van de Eva Cassidy Band. En wat is daarvoor een beter moment dan dit? Het was op deze avond, 22 jaar geleden, dat we op het podium stonden in Blues Alley om te beginnen aan de opnames van ons live album. Ik was toen jonger en ik had wat meer haar, maar de herinnering blijft me altijd bij. Laten we beginnen bij wat, voor mij, het begin was; rond 1990.

Keith Grimes

Mike Dove, de man die al jaren aan mijn gitaren had gewerkt en onvermoeibaar aan al mijn eisen was tegemoet gekomen, woonde naast Chris Biondo. Chris had in die periode een opnamestudio, Black Pond, en hij werkte met Eva Cassidy. Dat deed hij gratis, wat uitstekend bij haar budget paste! Hij was er snel bij om de bijzondere kwaliteit van Eva’s stem te herkennen en hij deed alles om haar artistiek gezien te steunen. Ze waren al een tijdje aan het opnemen en ze besloten een band samen te stellen voor lokale optredens. Mike vertelde Chris dat ik beschikbaar was, en ik kreeg een telefoontje met de vraag of ik naar de tapes wilde luisteren die ze hadden opgenomen. (Ja, kinderen, toen werkten we nog met tapes.) Ik stemde ermee in, maar niet zonder twijfels. Chris klonk zo zelfverzekerd dat ik verwachtte dat Eva iets vreselijks zou worden. Chris liet me de tapes horen en bekeerde me ogenblikkelijk. We spraken meteen een repetitie af. En wat een repetitie werd dat!

Jocelyn Brown, Chuck Brown, Lenny Williams, Ju-Ju House, Chris Biondo, Eva

Eva Cassidy (vocals, gitaar,) Ju-Ju House (drums) en Kent Wood (keyboards) waren drie mensen die ik nog nooit eerder had ontmoet. Alle drie hadden ze hun eigen kwaliteiten. Eva was serieus, ze sprak weinig, maar ze zong als een engel. Omdat we in de opnamestudio repeteerden, keek ik naar haar door een glazen wand terwijl we speelden, een beetje een ongewone ontmoeting dus. Ju-Ju en Kent waren vrolijke gasten, met veel verbaal gekwetter. Chris speelde bas vanuit de controleruimte. Ze werkten al een tijd samen. We zochten voldoende nummers bij elkaar om live te spelen en de volgende dag hadden we al een optreden.

Eva & Chris

Ju-Ju en Kent hadden meer ijzers in het vuur en ze bleven niet lang bij ons, hoewel ze nog wel een tijdje met ons bleven opnemen. Jimmy Campbell werd de nieuwe drummer voor live optredens. Eva wilde keyboards en ze dacht erover om zelf geen gitaar te spelen in de band. Chris en ik moesten haar er echt van overtuigen dat haar gitaarbijdrage belangrijk was voor ons geluid. Maanden later gaf ze toe dat we gelijk hadden. Hoe vreemd het ook mag lijken, Eva leek zich maar moeilijk te kunnen voorstellen hoe goed ze was.

Eva in Blues Alley

Zo gingen we de strijd aan: twee gitaren, bas en drums. Net als the Beatles! Jimmy verliet ons om zich te concentreren op andere projecten en hij werd vervangen door de drummer met de intrigerende naam Raice McCleod. Lenny Williams, die al eerder met Eva had gespeeld voordat ik in beeld kwam, was af en toe beschikbaar voor ons. Optredens waren sporadisch en inkomsten waren schaars. En, wat me erg verbaasde, het publiek was niet onmiddellijk enthousiast. We hebben veel in kroegen gespeeld waar mensen wilden drinken en waar het publiek schreeuwend converseerde. Nuance en subtiliteit waren niet besteed in deze sfeer en onze muziek was als parels voor zwijnen die vroegen of we iets wilden spelen van de Rolling Stones. En toen kwam Chuck Brown …

Keith Grimes

Chuck Brown en The Soul Searchers hadden een internationale reputatie, maar ze waren nergens groter dan in Washington D.C., waar Chuck ‘The Godfather of Go-Go’ was. Chuck had bij Chris muziek opgenomen en hij ontdekte Eva’s talent. Hij wilde een plaat maken die afweek van zijn stevige Go-Go-geluid, en hij vond dat Eva daarvoor de ideale duet-partner was. Een slimme zet, Chuck! En zo hebben we een album gemaakt met Chuck en Eva, onder de naam The Other Side. Het was goed voor de naamsbekendheid van Eva en het heeft ertoe geleid dat de Eva Cassidy Band een aantal optredens kreeg bij Blues Alley, een van de meest prestigieuze podia in deze omgeving.

Chuck and Eva Live

Gelukkig was Lenny beschikbaar op de piano, waardoor we muzikaal gezien meer mogelijkheden hadden. Ondanks enkele technische problemen hebben we er een goed album van gemaakt en de toekomst leek rooskleurig. Maar een paar maanden later is Eva gestorven. Chuck is er ook al niet meer. Maar Live At Blues Alley klinkt nog steeds goed, toch?’

Blues Alley Poster