De documentaire One Night That Changed Everything begint krachtig met de woorden van manager Al Dale: “Give a Blues Alley welcome to Eva Cassidy!” De voormalige bandleden van de in 1996 overleden Amerikaanse zangeres wandelen twee aan twee de fameuze jazzclub in Georgetown DC binnen. De 50 minuten durende documentaire is even eenvoudig als doeltreffend opgezet. Pianist Lenny Williams, drummer Raice McLeod, Gitarist Keith Grimes en bassist Chris Biondo bekijken vanaf de voorste rij in Blues Alley op een groot scherm geprojecteerde beelden van het legendarische optreden op 3 januari 1996. De reden dat de filmbeelden zwartwit zijn is dat de camera die Brian McCulley destijds gebruikte niet van hoge kwaliteit was. De kleuren van die nachtelijke cafésetting kwamen nauwelijks tot hun recht. McCulley had evenmin een vaste hand van filmen en dat deze opnames de tand des tijds hebben doorstaan is omdat het de enige beelden zijn. Het is typerend voor deze muzikanten, dat ze zich geheel richtten op de kwaliteit van de muziek en dat de uiterlijke presentatie daaraan ondergeschikt was. Er bestaat zelfs geen enkele foto waarop de leden van de Eva Cassidy band samen poseren.
De vier begeleiders komen ook individueel aan het woord. “Ik zou haar niet verlegen willen noemen,” zegt Raice McCleod, “eerder introvert.” “Ze was koppig,” aldus Lenny Williams, “maar op een goede manier.” “De mensen waren niet slim genoeg om te zien waartoe ze in staat was,” voegt Chris Biondo daaraan toe. De bandleden wilden Eva zoveel mogelijk tot haar recht laten komen. Lenny Williams had affiniteit met de jazzstandards die ze wilde zingen, Raice McLeod speelde zo subtiel dat Eva haar stem niet hoefde te forceren, Keith Grimes vulde haar gitaarspel perfect aan en Chris Biondo hield als muzikale mentor de grote lijn van de optredens in het oog.
De muziek klinkt nog altijd perfect. De Eva Cassidy Band bezorgt de kijkers na 25 jaar nog koude rillingen met doorleefde uitvoeringen van ‘Stormy Monday’, ‘Honeysuckle Rose’ en ‘Take Me To The River’. Biondo, Grimes, Williams en McLeod merken unaniem op hoe Eva muzikaal gegroeid is in de zeven jaar dat ze samenspeelden. Ze proberen zich voor te stellen hoe goed ze nu zou zijn geweest. “Eva Cassidy begon ook met het schrijven van eigen nummers, ik had graag willen weten hoe ze zich op dat gebied zou hebben ontwikkeld,” voegt Raice McLeod daaraan toe.
Het is prachtig om te zien hoe de vier mannen geroerd naar de beelden kijken van Eva Cassidy. Lenny Williams bekent dat hij bijna niet mee durfde te spelen met ‘Autumn Leaves’: “Het is alsof je een snor tekent op de Mona Lisa.” Keith Grimes die Eva stimuleerde om mee te spelen in de band zegt over haar versie van ‘Autumn Leaves’: “Dit is mijn favoriet, vanwege de sfeer die ze creëert. De schoonheid van haar toon maakt haar zingen zo eerlijk. Dit is een lied over de natuurlijke elementen die belangrijk waren in haar leven.” ‘Time After Time’ lieten ze Eva helemaal alleen spelen. “Eva was zo’n krachtig licht dat we een stapje terug moesten doen. We lieten haar schijnen, waar ze hoorde te schijnen,” zegt Lenny Williams over Eva’s huiveringwekkend mooie soloversie van de Cyndi Lauper klassieker. “Het was haar talent om alle overbodige franje weg te laten en in een lied door te dringen tot de essentie.”
Enkele jaren geleden maakte Attracta McLaughlin Timeless Voice waarin Mick Fleetwood mooie dingen zei over Eva Cassidy. Die documentaire werd echter ontsierd door platenbazen die zichzelf interessanter vonden dan de zangeres. De leden van de Eva Cassidy band werden tot nu toe buiten beeld gehouden. Ze hebben 25 jaar moeten wachten op deze erkenning. Eva Cassidy zou het geweldig hebben gevonden om te zien dat ze nu eindelijk zelf in de spotlights staan!
One Night That Changed Everything – muziekdocumentaire –
Attracta McLaughlin – Blix Street Records 2021
Hallo Roy Ruby, Hoe bedoel je dat precies?
Ik heb het nummer Danny Boy ingezongen met haar. en zou het heel graag delen met jullie.