Eva’s glamourfoto’s

Katrina zit in de studio van Chris haar aantekeningen uit te werken.

KATRINA IN MARYLAND, DEEL 3

Inmiddels ben ik alle besef van tijd en plaats kwijt. Als ik opzij kijk, zie ik Chris achter een groot computerscherm zitten, waarop te zien is hoe hij bestanden heen en weer sleept. Als ik naast hem ga zitten, zie ik de beelden van een documentaire over schepen waar hij passende muziek bij heeft bedacht. ‘Ik begin zo langzamerhand wel trek te krijgen,’ zegt Chris, die zijn ogen op het scherm gericht houdt. ‘Houd je van pizza?’ suggereert hij.

‘Dat is mijn lievelingseten,’ antwoord ik.

‘Heb je ook Italiaanse wortels?’ vraagt hij terwijl hij zich losmaakt van zijn werk.

‘Daar heb ik nog nooit iemand over gehoord,’ zeg ik.

‘Je bent in ieder geval Europees,’ concludeert Chris terecht.

Ik pak mijn spullen bij elkaar en we stappen opnieuw in de op de schuine helling geparkeerde auto. ‘Hebben jullie nog geprobeerd om Eva van haar podiumvrees af te helpen?’ vraag ik als we rijden.

‘We hebben van alles geprobeerd. Zingen deed ze goed, maar het aankondigen van de nummers vond ze moeilijk. Uiteindelijk vroegen we of Keith, onze gitarist het wilde doen. Die had daar geen enkele moeite mee. Hij is een geboren entertainer met een droog soort humor.’

Chris and Eva

‘Jullie hadden toch ook een manager?’ vraag ik, terwijl we stilstaan voor een rood stoplicht.

‘Al Dale, hij is in 2017 overleden. Die heeft zijn uiterste best gedaan. Hij was vanaf het begin onder de indruk van Eva’s stem en hij bood meteen zijn diensten aan. “Je zou wat meer moeten bewegen,” zei hij tegen Eva. Hij deed het voor en oefende danspasjes met haar. Toen ze op het podium stond, was ze die allemaal weer vergeten. Uiteindelijk leerde hij haar een beetje met haar vingers te knippen. Dat was het maximum haalbare.’

Eva Cassidy and Al Dale

‘Was hij dezelfde man die Eva in een mooie jurk wilde laten optreden?’

‘Precies! Het dieptepunt was die keer dat we een fotograaf hadden laten komen om glamourfoto’s van Eva te maken. Ze kwam tevoorschijn in een geweldige zwarte jurk die haar perfect stond. Ze had zich opgemaakt, haar haar geborsteld, ze droeg zelfs hakken. De fotograaf had de dag van zijn leven. Toen de foto’s klaar waren, zei Eva: “Dit ben ik niet. Je mag alleen mijn gezicht gebruiken.” Als ze eenmaal een standpunt had ingenomen, was ze daar moeilijk van af te brengen.’

Eva Diva

We zijn op de plaats van bestemming aangekomen en Chris gaat me voor naar het restaurant waar hij wordt verwelkomd als de verloren zoon. Hij stelt me voor aan het personeel en ik krijg welkomstknuffels. Deze gastvrije kant van Amerika kende ik nog niet.

Terwijl het bedienend personeel op zoek gaat naar de wijnkaart, vertelt Chris dat wijn een passie van hem is.

‘Dan laat ik de keuze graag aan jou over,’ zeg ik. Dat laat hij zich geen twee keer zeggen. Zodra de wijnkaart is gevonden, zegt Chris triomfantelijk: ‘Het is niet meer nodig. We willen graag een fles Azelia Barolo.’

Voor de zekerheid, mag ik nog even proeven. Ik neem een slok en concludeer: ‘De smaak is krachtig en notig als een gerijpte bessensap met karakter en wilskracht. De afdronk is zonnig, maar niet oppervlakkig.’ Als de ober me vragend aankijkt, bevestig ik: ‘Heerlijk, doe maar.’ Inmiddels heeft ook de kok zich gemeld. Wat voor pizza we gewild hadden? ‘Voor mij hetzelfde als altijd,’ zegt Chris, ‘een Calzone.’

‘Heeft u ook een pizza met vis?’ vraag ik. Even is het stil.

‘Vis?’ zegt Chris. ‘Zo’n gekke combinatie heb ik nog nooit gehoord.’

‘In Europa is dat heel normaal,’ zeg ik bijna verontwaardigd. De kok houdt zijn gezicht in de plooi.

‘Wat voor vis had jij gewild?’

‘Ik vind een mix van verschillende soorten vis wel lekker.’

‘Dan gaan we dat voor je regelen,’ zegt de kok.

Chris en ik proosten. ‘Als we met Eva ergens speelden, waren er twee opties,’ vertelt hij, ‘het publiek negeerde ons, of ze stonden met open mond te kijken. Ik heb wel eens mensen horen vragen of ze echt zong. Ze dachten dat haar stem op een bandje stond.’ ‘Hadden jullie iemand voor het geluid?’ ‘In het begin wel, maar zo iemand moet je natuurlijk betalen. Vaak waren we aan hem meer geld aan kwijt dan wat we met ons optreden verdienden. Toen kochten we onze eigen PA en leerden we die zelf te bedienen. We moesten wel.’

Pizza Katrina

Als de pizza met vis voor me wordt neergezet, zit Chris met open mond te kijken. ‘Dat ziet er lekker uit.’

‘Vind ik ook,’ meent de kok, ‘ik denk dat we deze in het assortiment gaan houden.’

‘Dat is een goed idee,’ zegt Chris, ‘en noem die dan: Pizza Katrina.’

Katrina Mus

To be continued