Herinneringen aan Jackie Fletcher (1951-2025)

Op 7 maart overleed Jaclynn Lee Fletcher (1951 – 2025) onverwacht, maar vredig in haar slaap. Jackie, zoals haar vrienden haar noemden, speelde een belangrijke rol in het leven van Eva Cassidy.

Jackie kende Larry Melton van de Smith-gitaarfabriek, waar ze de financiële administratie verzorgde en ze raakten bevriend. Tijdens een van de bijeenkomsten van ‘de Bowie kids’, zoals Jackie ze noemde, ontmoette ze Larry’s andere vrienden, waaronder ook Eva. De Bowie kids waren jonger dan zij, maar Jackie mocht hen graag en ze deelde hun passie voor muziek. Ze zag dat de anderen allemaal veel van Eva hielden en constateerde dat Eva met zorg moest worden behandeld. Tijdens een gesprek met Eva merkte Jackie, hoe moeilijk Eva het vond om haar vriend, bassist en producer Chris Biondo te vertellen hoe ze over van alles en nog wat dacht. Ze wilde bij hem weggaan, maar durfde hem dat niet te vertellen. Op een dag dat Chris niet thuis was, hielpen Jackie, Eva’s vader Hugh en Larry haar te verhuizen.

Eva en Larry Melton in 1984

Jackie Fletcher besloot Eva een kamer aan te bieden in haar grote huis in Annapolis. Eva wilde eerst weten of het iets voor haar was. Ze maakten samen een lange fietstocht in de omgeving, ook om te kijken of ze goed met elkaar konden opschieten. Ze bezochten een paar galeries in de buurt en aten samen een ijsje. Eva besloot vervolgens een nachtje te blijven. Toen ze uit het slaapkamerraam naar buiten keek, zag ze het licht van de volle maan afsteken tegen de avondhemel en besloot: ‘Ik neem deze kamer.’ Het uitzicht was inderdaad mooi. Het was een oud huis, sommige buurtbewoners geloofden zelfs dat het behekst was. Een vroegere eigenaar had slaven gehouden op het terrein en het gerucht ging dat de slaven na hun dood waren teruggekeerd, een theorie die diepe indruk maakte op Eva. Ze hield van spookverhalen en ze was net zo gefascineerd door de geschiedenis van de slavernij als dat ze geschokt was door de wreedheid van de eigenaars.

Eva omringde zich in haar nieuwe kamer met bloemen, klassieke hoedjes en oude meubelstukken die ze aantrof in tweedehandswinkeltjes en die ze schilderde in diverse pastelkleuren. Het huis kwam vol te staan met kunstzinnige voorwerpen. Ze maakte objecten van klei, glas, koper, tin en kralen en genoot van haar hervonden vrijheid. Jackie was erg uitgesproken in veel zaken. Eva had, in tegenstelling tot Jackie, altijd even tijd nodig om ergens een mening over te formuleren. Ze sprak langzaam alsof elk woord belangrijk voor haar was. Eva was daarom meestal nogal op haar hoede in Jackie’s aanwezigheid. Wanneer Eva thuis kwam na een dag hard werken, ging ze meestal meteen door naar haar kamer, omdat ze op zo’n moment genoeg had aan zichzelf.

Eva in haar kamer in het huis van Jackie Fletcher

Jackie vroeg Eva wel eens, of ze wilde meehelpen met schoonmaken of ander huiselijk klusje. Eva had daar aanvankelijk geen zin in en probeerde het af te kopen omdat ze ‘geen karweitjes deed’, zoals ze het formuleerde. Ze was extreem gefocust op haar muziek en op haar kunst en ze kon zich niet veroorloven om die creatieve processen te verstoren. Jackie stond er echter op dat Eva verantwoordelijk was voor haar eigen appartement, wat inhield dat ze haar eigen keukenblok diende schoon te houden. Op deze regel waren geen uitzonderingen mogelijk, zo wist Jackie aan Eva duidelijk te maken. Ze deelden de verantwoordelijkheid voor de badkamer en in de wintertijd werkten ze samen om de sneeuw weg te werken, die soms metershoog voor de deur lag.

Ondanks persoonlijke verschillen, hadden Eva en Jackie interessante gesprekken over het leven, over muziek, kunst en vriendschap. Ze spraken over burgerrechten, discriminatie en de verschrikkingen van de slavernij.

Eva nam nauwelijks de moeite om eten te koken en leefde op een dieet van vette snacks. Het enige gezonde dat ze uit zichzelf nam, waren broodjes tonijn. Jackie probeerde haar met moeite te overtuigen van het belang van het eten van biologisch voedsel. Eva had slechte eetgewoontes ontwikkeld door overal en nergens te musiceren; na een optreden stopte ze vaak bij een fastfood-wegrestaurant of sloeg ze junk food in bij een benzinestation. Soms gebruikte Jackie groenten uit eigen tuin en  bracht ze  een bordje naar boven voor Eva.

Jackie Fletcher

Jackie probeerde Eva te helpen met haar financiën. Hoewel ze nooit te laat was met het betalen van de huur, bezat Eva geen bankrekening omdat alles contant ging. Ze had geen enkele belangstelling voor geld: ‘Ik heb niet gemerkt dat de benzineprijs is gestegen, ik tank nog altijd voor 20 dollar,’ legde ze Jackie uit. De twee bespraken uitvoerig Eva’s relatie met Chris. Jackie ontdekte dat er twee kanten aan deze zaak zaten. Chris kon duidelijk zijn, op het botte af en het was lastig om met hem te discussiëren. Hij luisterde niet echt naar Eva, maar Eva gaf ook toe dat het haar niet goed lukte om haar punt te maken. Toen ze nog samenwoonden voelde Eva zich opgesloten, maar ze bleef daarna een loyale vriend.

Jackie leerde Eva assertiever te zijn, zodat het mogelijk werd allerlei kleine irritaties uit te spreken die inmiddels waren uitgegroeid tot huizenhoge problemen in Eva’s hoofd. Veel van deze zaken hadden te maken met the Eva Cassidy Band. Ze meende dat ze de muzikale controle over de groep was kwijtgeraakt en dat de andere bandleden haar ideeën negeerden. Jackie maakte Eva duidelijk dat er zonder haar geen Eva Cassidy Band kon bestaan; zij was de bandleider en naamgever en bovendien de grootste muzikale troef.

Eva Cassidy Live at Pearl’s

Jackie stimuleerde Eva om wat meer solo-optredens te verzorgen in Annapolis. Na afloop verzamelde ze contactgegevens van de bezoekers zodat die de volgende keer weer een uitnodiging zouden krijgen. Eva’s nieuwe woonplaats was de perfecte locatie voor kleine optredens. De oude stad had veel bars en restaurants die waren geïnteresseerd in toegankelijke en akoestische livemuziek. De bars en restaurants hadden een Engelse sfeer en de mensen luisterden er graag naar goed gespeelde en gezongen liedjes. Eva’s gitaarspel was verbeterd en ze was bedreven geraakt in het muzikaal begeleiden van haar eigen stem. Eva Cassidy’s optreden voor een klein en aandachtig luisterend publiek maakte indruk.

Eva’s verlegenheid bleef wel een probleem, vooral voor diegenen die haar niet zo goed kenden. Ze keek constant naar de grond en maakte hoogst zelden oogcontact met haar publiek. Mede hierdoor hield Eva ervan om te spelen in duistere bars en restaurants. Ze verloor zichzelf volledig in het zingen, alleen haar stem bracht de boodschap over naar de luisteraars.

Pearl’s was een klein donker restaurant tegenover de plaatselijke begraafplaats. Eva voelde zich hier prettig omdat ze hier niet gehinderd werd door spotlights. In Pearl’s werden verschillende live opnames gemaakt die aanvankelijk verschenen op het bootleg album Live At Pearl’s. Later zouden ze in verschillende combinaties terechtkomen op de albums American Tune (2003), Somewhere (2008) en Simply Eva (2011).

Eva speelde in de oude Reynold’s Tavern in Annapolis met haar broer violist Dan en hun vriend bassist Larry Melton op vrijdag 7 oktober 1994. Jackie Fletcher die ook aanwezig was, zei over dit optreden: ‘Toen Eva, Dan en Larry samenspeelden viel de natuurlijke klank van hun instrumenten op. Er was geen enkele vervorming, voor zover ik weet, gebruikten ze geen versterkers. Hooguit had Eva een microfoon, maar verder was het allemaal akoestisch. Dit moet een van haar beste optredens ooit zijn geweest.’

Eva Cassidy at Blues Alley

In the liner notes van haar Live At Blues Alley-album schreef Eva een opvallende opmerking. Ze bedankte Jackie Fletcher dat ze haar had verhinderd om suiker te kopen. In het licht van de tekst van ‘Honeysuckle Rose’ kun je hierin een verborgen liefdesverklaring zien: ‘I don’t buy sugar, you just have to touch my cup. You’re my sugar, it’s so sweet when you stir it up.’ De kans is echter groot dat de tekst refereert aan het feit dat Jackie Eva vaak letterlijk weerhield van het toevoegen van suiker aan haar thee vanwege haar gewichtsprobleem. Jackie reageerde: ‘Het was nogal dwaas dat ze dat in de liner notes schreef. Dit ging over de periode waarin we huisgenoten waren en een keuken deelden. Ik wees haar er vaak op dat het niet nodig was suiker te kopen omdat ik dat altijd wel in huis had. Dat is alles. Ze vond die verwijzing naar ‘Honeysuckle Rose’ kennelijk relevant. Kortom, ik waardeerde het dat ze me noemde, maar al met al was het een dwaze actie.’