2 februari 2013: Eva Cassidy’s vijftigste verjaardag

‘Ze vertegenwoordigt het goede van deze wereld’. Deze uitspraak die Eva schreef onder het portret dat ze maakte van Bernice, de hond van Chris Biondo, vat Eva’s eigen leven goed samen. Eva hield van dieren; in tegenstelling tot mensen stelden die haar nooit teleur. In relaties met anderen was ze voorzichtig, op haar hoede voor een vervelende opmerking of een confrontatie. De pijn van haar ongelukkige schooljaren achtervolgde haar tot op haar sterfbed. Maar Eva Cassidy vond een manier om te gaan met het troebele water dat haar dreigde te overspoelen. Uit die ellende maakte ze schoonheid. Kunst werd een manier om haar verdriet te neutraliseren en haar bestaan te verlichten tot het punt waarop ze in staat was te zingen over ‘A Wonderful World’ en dat nog te menen ook. Aan het einde van haar leven was ze in staat terug te kijken op haar verstoorde relatie met haar vader en hem te vergeven omdat ze wist dat Hugh het slachtoffer was van zijn eigen eenzame jeugdjaren.

Eva’s stem geeft zowel hoop als troost. Haar muziek geeft luisteraars de kracht om zich te verzoenen met hun sterfelijkheid, al is het maar tijdelijk. De eerste keer dat Eva zelf zo’n ervaring had was tijdens het zien van het jonge filmsterretje Judy Garland in The Wizard of Oz op een stoffig boerenerf in Kansas terwijl ze ‘Over the Rainbow’ zong. Jaren later gaf Eva de kijkers van Top of the Pops een vergelijkbare ervaring, door dit lied uit te voeren met een zo mogelijk nog grotere emotionele zeggingskracht.

Kunst maakte voor Eva, die ook tekende en schilderde, het leven een beetje mooier. Ze had totaal geen interesse in materiële zaken. Vijftien jaar na haar dood zou Eva zich volledig misplaatst hebben gevoeld in onze tijd van technologie en massamedia: geld, macht, roem, uiterlijkheden, dit alles betekende niets voor Eva. Het was alsof ze wist dat haar leven op aarde kort zou zijn en dat het zinloos was om zich te omringen met aardse schatten.

Bruce Lundvall van Blue Note heeft spijt dat hij haar niet heeft gecontracteerd voor zijn label, maar het was Eva zelf die de boot afhield omdat ze niet in een hokje geplaatst wilde worden. Roem was een angstwekkend vooruitzicht voor haar en succes dat ten koste ging van artistieke vrijheid stond haar tegen. Eva sloot zelf de deur voor de grote sommen geld die Norah Jones, de ster die Blue Note van de ondergang redde, in haar plaats zou verdienen. Eva’s doelen lagen hoger en bovendien wist ze dat verlangen belangrijker is dan bezit.

Eva Cassidy (2 februari 1963 – 2 november 1996)