‘Eva Cassidy is een van de beste Paul Simon vertolkers’

‘Eva Cassidy is een van de beste Paul Simon vertolkers,’ zegt de toonaangevende Amerikaanse muziekrecensent Geoffrey Himes na het beluisteren van haar live-album Nightbird.

Aan het eind van 1995 had Eva Cassidy haar eerste soloalbum nog niet voltooid. Chris Biondo overtuigde haar daarom van de noodzaak van het maken van een live-album. Op 2 en 3 januari 1996 nodigden Eva en haar muzikanten vrienden, familie en bekenden uit om Blues Alley vol te krijgen. Pas twintig jaar later was het resultaat volledig te beluistern op het album Nighbird. Eva was tijdens die optredens op haar allerbest. Hoewel ze geen pure jazz-zangeres was, ging ze wel steeds meer die richting uit. De 31 nummers op Nightbird zijn jazz-standaards van Irving Berlin, Billie Holiday en Duke Ellington, maar de Eva Cassidy Band speelde ook rock, folk, blues en soul.

Eva at Blues Alley

Cassidy was geen diva; Ze belastte haar songs niet met vocale acrobatiek of imponerende noten. Integendeel, ze koppelde de liedjes los van hun eigen genre, zodat alle muziek veranderde in een soort folk-blues-jazz mengelmoes. Ze bracht de songs terug tot hun emotionele kern en ze deed dat schijnbaar moeiteloos. Cassidy straalde tijdens haar optreden in Blues Alley op een ontwapende manier kalmte uit en ze leek vertrouwen te hebben in haar eigen kunnen.

Zelfs een lied dat zo vaak is gecoverd is als Paul Simon’s ‘Bridge Over Troubled Water’ klonk uit de mond van Eva Cassidy als nieuw. Ze haalde het gospelkarakter van dat nummer op een vanzelfsprekende manier naar boven. Daarbij klonk ze niet als een predikant, eerder als een empathische verpleegkundige die een patiënt probeert te troosten. In de intimiteit van Blues Alley leek het alsof Eva Cassidy voor iedereen afzonderlijk zong.

Paul Simon

Na het beluisteren van Nightbird mogen we gerust concluderen dat Eva Cassidy een van de beste Paul Simon vertolkers is; op haar postuum verschenen albums staan ‘American Tune’ en ‘Kathy’s Song’.  Maar we moesten tot de verschijning van Nightbird wachten on te genieten van de uptempo uitvoering van Simons pop-reggae nummer ‘Late In The Evening’. De band (bassist Chris Biondo, gitarist Keith Grimes, pianist Lenny Williams en drummer Raice McLeod) spelen met stevige syncopen, maar Cassidy klinkt volkomen beheerst, in dit lied over een gedenkwaardige avond. Ze heeft haar stem onder controle en als ze halverwege naar een hogere versnelling schakelt, laat Cassidy ongeremd haar plezier in het zingen horen: “It was late in the evening, and I blew that room away.” In dat moment, in de climax van dat lied, balt zich het succes van die avond in januari 1996 samen.

In mei 1996 verscheen Live At Blues Alley met daarop slechts enkele livenummers. In juli van dat jaar kreeg Cassidy pijn in haar heup, en toen ze een arts bezocht, ontdekte die een fatale melanoom-uitzaaiing in haar botten. In oktober beklom ze steunend op een looprekje voor de laatste keer het podium. Op 2 november, 1996, precies 10 maanden na de eerste avond in Blues Alley, stierf ze.

Chuck Brown en Eva Cassidy

‘Tijdens haar leven was ze niet beroemd,’ zei collega muzikant Chuck Brown in 2001. ‘Ze genoot gewoon van de dingen die ze deed. Haar muziek wordt inmiddels gedraaid, en nu kennen de mensen haar. Ik wou dat dat was gelukt, toen ze nog bij ons was, maar ik ben blij dat het uiteindelijk toch is gebeurd.’’

Geoffrey Himes schrijft over muziek voor de Washington Post, JazzTimes, Rolling Stone, New York Times en Smithsonian Magazine. Zijn boek over Bruce Springsteen, Born In The USA verscheen in 2005 bij Continuum Books.